Willemijn: Mijn ervaring met borstvoeding

Toen ik zwanger was van Jelle besloot ik al snel dat ik graag borstvoeding wilde geven. Het was voor mij de meest logische en natuurlijke keuze.Het liefst zo’n 6 maanden, bedacht ik. Misschien wel langer. Daarnaast leek het me ook een mooi intiem moment. Ik was dus vast beraden om borstvoeding te gaan geven. Ik bereidde me voor door voorlichting te volgen, blogs te lezen en schafte een boek aan. Maar helaas lukte borstvoeding aan Jelle geven niet. Hij had een moeilijke start, waardoor hij weinig energie had om te drinken en een paar dagen na zijn geboorte werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Toen we weer thuis kwamen uit het ziekenhuis kwam de lactatiekundige en dankzij haar kwamen we er (pas) na een week achter dat zijn tongriempje te kort was, waardoor hij vermoedelijk moeite had met drinken. Op de tweede dag was ik al begonnen met kolven, maar ondanks dat ik om de twee à drie uur kolfde, was na een ruime week mijn melkproductie nog steeds niet goed op gang. Jelle’s tongriempje werd gekliefd en ik hoopte dat het zou helpen bij het aanhappen. Maar ondanks vele pogingen met de lactatiekundige lukte het aanhappen en drinken door mijn vlakke tepels nog steeds niet goed en was het drinken aan de borst te vermoeiend voor Jelle. Ik besloot de pogingen om hem aan de borst te leggen te stoppen en ben zo veel mogelijk borstvoeding gaan kolven om dit aan hem in de fles te kunnen geven. Op een gegeven moment ging mijn melkproductie verder achteruit en uiteindelijk gaven we volledige kunstvoeding aan hem. Ik was intens verdrietig over dat het niet gelukt was. Ik voelde me schuldig, een waardeloze moeder en als ik ergens las dat het gewoon een kwestie was van niet genoeg doorzetten als borstvoeding niet lukte, kon ik in huilen uitbarsten. Ik had toch voldoende doorgezet? Waarom was het dan niet gelukt? Pas na een paar maanden begon dat rotgevoel over de mislukte borstvoeding weg te ebben.

Je zou zeggen dat ik die tweede keer gelijk voor kunstvoeding zou gaan, het was immers die eerste keer toch ook niet gelukt. Maar zo zag ik het helemaal niet. Ik wilde het juist heel graag nog weer een kans geven! Ik had vaak gelezen dat borstvoeding met korte, ingetrokken of vlakke tepels mogelijk kan zijn, dus ik wilde het gewoon nog eens proberen. Wie weet was het deze keer anders! Al zou het aanleggen maar één keer lukken, dan zou het al geslaagd zijn voor mij. Wat een verschil met de eerste keer!

Deze keer bereidde ik me anders voor. Kennis had ik al voldoende, door de voorlichting en het boek uit de periode van Jelle’s zwangerschap. In plaats van kennis vergaren zorgde ik er dit keer voor dat ik vooral praktisch goed voorbereid was. Zo had ik alvast een kolf in huis gehaald. Zo kon ik, wanneer de baby niet gelijk goed zou kunnen drinken, direct na de bevalling gaan kolven zodat de melkproductie op gang gebracht zou kunnen worden. Ik gebruikte de Medela Freestyle Borstkolf. Dit is een dubbelzijdige kolf in een handzaam formaat. Hij werkt zowel op accu als op netstroom. Dit was echt ideaal! Omdat ‘ie zo klein is en op een accu werkt, kun je overal kolven. Zeker als je na je bevalling veel in bed ligt is het fijn dat je niet afhankelijk bent van netstroom en het kolfapparaat lekker klein is.

Ook zorgde ik ervoor dat ik alvast tepelhoedjes van Medela in huis had (en kookte ze ook van te voren vast uit). Deze had ik destijds bij Jelle ook gebruikt en maakten het aanhappen toen wel wat makkelijker voor hem. Wie weet dat ze deze keer weer van pas kwamen. Verder haalde ik mijn voedingsbh van zolder en kocht ik zoogcompressen en Medela Purelan Tepelzalf om de huid van de tepels te verzorgen.

So far so good. Alles was in huis en het was wachten op de baby! Nadat Gijs geboren was deden we (ik en de kraamhulp) gelijk een poging om hem aan de borst te leggen. De eerste paar keren deden we dit zonder tepelhoedje, maar door mijn vlakke tepels lukte het aanhappen niet en ontstonden er gelijk wondjes op mijn tepels. Daarom stelde de kraamhulp voor om een tepelhoedje te gebruiken. En ja hoor, het lukte Gijs nu wel goed om aan te happen en te drinken! Ik wist niet wat ik meemaakte! De borstvoeding kwam op gang, Gijs viel niet te veel af en kwam op een gegeven moment ook weer netjes aan. Aan het eind van de kraamweek leek het er op dat ik gewoon borstvoeding gaf. Ik kon niet geloven dat het gelukt was. Ik was zó trots en heb tranen van geluk gehuild. Het lukte gewoon!

Maar omdat ik nog altijd met tepelhoedje voedde en er dan geadviseerd wordt om een lactatiekundige in te schakelen, nam ik nadat de kraamhulp vertrokken was contact op met een lactatiekundige voor extra ondersteuning. Zij vertelde me dat bij gebruik van een tepelhoedje er meer kans is op een minder goede melkproductie, omdat de baby dan niet altijd een goede drinktechniek heeft. Daarom raadde ze me aan om toch zonder tepelhoedje te proberen te voeden. Maar helaas, ondanks haar hulp, lukte dit wederom niet. En na twee weken merkte ik inderdaad dat mijn melkproductie niet toereikend meer was voor Gijs’ behoefte. Mijn melkproductie opkrikken bleek wederom moeilijk te zijn. De laatste oplossing van de lactatiekundige was om na iedere voeding nog eens na te kolven, om zo je borsten goed leeg te maken. Want pas als je borsten leeggedronken zijn, krijgt je lichaam een seintje dat er meer melk moet komen. Dit heb ik nog eventjes gedaan, maar dit was zo tijdrovend dat toen Djurre weer aan het werk moest ik stopte met elke voeding nakolven. In combinatie met de zorg en aandacht voor Jelle in mijn eentje overdag lukte dit namelijk niet, doordat ik op deze manier zo 1 tot 1,5 uur bezig was per voeding (borstvoeding geven à 30 minuten, kolven à 20 minuten en alle onderdelen na afloop afspoelen en melk na geven in een flesje of opslaan in de koelkast – en dat 7 tot 8 keer per 24 uur). En inderdaad, zoals de lactatiekundige voorspelde, liep de melkproductie toen geleidelijk terug. Ik heb het toen bewust op zijn beloop gelaten, zodat de borstvoeding geleidelijk en vanzelf zou stoppen. Na iedere voeding gaf ik Gijs een flesje kunstvoeding na en ik zag dat hij steeds meer kunstvoeding na dronk en mijn borsten steeds minder vol werden. Dit alles duurde zo’n vier weken.

En weet je, ik had er eigenlijk best wel vrede mee! Ik had na Jelle namelijk niet echt meer verwacht dat ik borstvoeding geven zou ervaren. Ik verwachtte eerder dat ik de tweede keer weer alle melk zou gaan kolven en dit in een flesje zou geven. Maar het drinken aan de borst lukte dus toch dankzij de tepelhoedjes van Medela! Ik heb tranen van geluk gehuild. Ik vond het ontzettend bijzonder en intiem. Natuurlijk had ik het leuk gevonden als ik langer borstvoeding had kunnen geven, maar mijn persoonlijke doel had ik al lang en breed gehaald. Ik heb ervaren hoe het is om je kindje zelf te voeden en dat gevoel is echt zo tof!

Voeden met een tepelhoedje maakt borstvoeding geven trouwens absoluut niet per definitie onmogelijk! Voor sommige vrouwen is het wel echt een oplossing. Mocht je moeten voeden met een tepelhoedje, overleg dan in elk geval altijd met een lactatiekundige of dit wel de juiste oplossing voor jou en je baby is.

Ondanks dat voor veel vrouwen mijn ervaring met borstvoeding misschien ‘mislukt’ lijkt, is voor mij deze keer borstvoeding wél geslaagd! Ik ben verder gekomen dan dat ik gehoopt en gedacht had. Ik weet nu hoe het is om borstvoeding te geven en die ervaring zal me altijd bij blijven!

Mijn tips

Lees je goed in en laat je informeren. Hiervoor kun je terecht bij voorlichtingsavonden van verloskundigen, kraamzorginstanties en ziekenhuizen. Er zijn daarnaast tal van boeken en websites. Medela heeft bijvoorbeeld een schat aan informatie op haar website staan. Hier lees je bijvoorbeeld tips voor borstvoeding.

Download een voedingsapp. Zoals de MyMedela app. Dit is een super handige app (ook wanneer je flesvoeding geeft trouwens) waarin je kunt bijhouden hoe laat je borstvoeding hebt gegeven en met welke borst je gestart bent. Ook kun je er in bijhouden of en hoeveel je gekolfd hebt, of je flesvoeding hebt gegeven en hoeveel vieze luiers je baby heeft gehad. Deze app gaat je leven een stuk makkelijker maken, want dan hoef je het niet zelf meer te onthouden. Wel zo makkelijk met je zwangerschapsbrein.  Daarnaast vind je in de MyMedela app, in tegenstelling tot veel andere apps voor borstvoeding, heel veel informatie over je baby en borstvoeding.

Schaf een paar voedingshemdjes aan. Deze hemdjes (van bijvoorbeeld H&M of HEMA) hebben een clipje aan de bovenkant waarmee je je borst discreet en makkelijk kunt ontbloten om te voeden. Heel handig! Ik droeg deze hemdjes al tijdens mijn zwangerschap, wanneer ik een bh oncomfortabel vond.

Kompressen bij tepelkloven. Helemaal aan het begin kreeg ik tepelkloven. Dat in combinatie met stuwing was hels. Alleen al kijken naar mijn borsten deed pijn. Een vriendin adviseerde me om speciale kompressen te kopen. Dit deed ik braaf. En wow, wat zorgde dit voor fijne verlichting! Ook deze waren weer van – je raadt het al – Medela (Medela Hydrogel Pads). Het is gewoon een heel fijn merk met handige producten.

Schakel een lactatiekundige in bij vragen of problemen. Zij weten zó veel! Ik heb zowel bij Jelle als bij Gijs iemand ingeschakeld en ik kan het iedereen aanraden! Ze hebben zo veel kennis en bieden veel support. Ze weten net wat meer dan de kraamhulp. En sommige (aanvullende) zorgverzekeraars vergoeden lactatiekundige hulp ook (gedeeltelijk).

Deze gastblog is geschreven door Willemijn van 2WMN.nl . Het origineel vind je hier.

Heb jij ook een uniek, mooi of ontroerend verhaal over jouw borstvoedingsperiode? Stuur ons jouw verhaal en wie weet publiceren we deze op onze blog. Klik hier om je verhaal in te sturen.